................................................................................................................................................................................................................................................................................... SI BONA LA ‘NGARRI
'I piecure sciarre muntuni pujisi parrava nu tat’à nu Santamarisi ca jia assecutandu ‘na Sansugrinisi ch’aviva di dote trecentu turnisi. L’amaru forisi l’aviad’a Tiresa, massara di casa, a ru cittu prumisu. Manneddre di lin’e saccuni di lana ‘nd’avia ‘ncunocchiatu Tiresa e filatu ppi dote ‘ncasciri a ra fijia sciabarra, ch’ud’era di murra, nè faccia ammucciata. Lavatu lu lin’ e ra lana cardata ù pani bruniettu ccu n’ugn’ì salatu manciava ‘mpipatu. ‘Na sira d’agura l’ha mamma njiuccata. Nu mienzu sicarru s’è Ciccu appicciatu, ù fijiu tocchetta s’è misu stirata e jiru cuntient’a purtar’a ‘mbasciata a chira cacajia ch’ù voza prigata. -Oi, tata, mi ‘njiorna, oppuru mi scura.- -Si bona la ‘ngarri ti dunad’onuri, s’è menza liverza, ti minta pastura-
Nicola Paparo
|