...................................................................................................................................................................................................................................................................................

SI BONA LA ‘NGARRI

 

'I piecure sciarre

muntuni  pujisi

parrava  nu tat’à

nu Santamarisi

ca jia assecutandu

‘na  Sansugrinisi

ch’aviva  di dote

trecentu turnisi.

L’amaru  forisi

l’aviad’a Tiresa,

massara di casa,

a ru cittu  prumisu.

Manneddre  di lin’e

saccuni di lana

‘nd’avia  ‘ncunocchiatu

Tiresa e filatu

ppi  dote  ‘ncasciri a

ra fijia  sciabarra,

ch’ud’era  di murra,

nè faccia  ammucciata.

Lavatu  lu lin’ e

ra lana cardata

ù  pani bruniettu

ccu n’ugn’ì  salatu

manciava  ‘mpipatu.

‘Na sira  d’agura

l’ha  mamma  njiuccata.

Nu mienzu sicarru

s’è  Ciccu appicciatu,

ù  fijiu  tocchetta

s’è  misu stirata

e jiru  cuntient’a

purtar’a  ‘mbasciata

a  chira  cacajia

ch’ù  voza  prigata.

-Oi, tata, mi ‘njiorna,

oppuru  mi scura.-

-Si bona  la ‘ngarri

ti    dunad’onuri,

s’è  menza  liverza,

ti  minta pastura-

 

 

Nicola  Paparo